Mcd moving average

McDonalds Corporation Wykres giełdowy w czasie rzeczywistym po godzinach Przedsprzedaż Aktualności Flash Cytat Podsumowanie Quote Interaktywne wykresy Ustawienie domyślne Należy pamiętać, że po dokonaniu wyboru będzie ono dotyczyło wszystkich przyszłych wizyt na NASDAQ. Jeśli w dowolnym momencie jesteś zainteresowany przywróceniem ustawień domyślnych, wybierz ustawienie domyślne powyżej. Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub masz jakiekolwiek problemy ze zmianą ustawień domyślnych, wyślij e-mail na adres isfeedbacknasdaq. Potwierdź swój wybór: Wybrałeś zmianę domyślnego ustawienia Wyszukiwania wyceny. Będzie to teraz domyślna strona docelowa, chyba że ponownie zmienisz konfigurację lub usuniesz pliki cookie. Czy na pewno chcesz zmienić swoje ustawienia Mamy przyjemność zapytać Proszę wyłączyć blokowanie reklam (lub zaktualizować ustawienia, aby zapewnić, że javascript i pliki cookie są włączone), abyśmy mogli nadal dostarczać Ci najwyższej jakości wiadomości na temat rynku i dane, których możesz od nas oczekiwać. Ekonomiczne prognozy na kwiecień 2018 W 2018 r. niskie ceny ropy naftowej i pogłębiające się konflikty nadal silnie obciążają gospodarki regionu MENAP. Eksporterzy ropy stoją przed kolejnym rokiem silnie zmniejszonych wpływów z eksportu ropy i wymagają ciągłej konsolidacji fiskalnej i reform, aby poradzić sobie z tymi stratami i zdywersyfikować swoje gospodarki z dala od ropy. Importerzy oliwy doświadczają nierównomiernego i niestabilnego wzrostu i muszą dostosować się do wyzwań związanych z efektami ubocznymi ze strony ich sąsiadów eksportujących ropę naftową i zagrożeń wynikających z konfliktów. W CSW wzrost osiągnął dwadzieścia lat na niskim poziomie w warunkach niskich cen surowców, w szczególności ropy naftowej, oraz skutków ubocznych recesji w Rosji i spowolnienia w Chinach. Kraje eksportujące oleje MENAP: dostosowanie do tańszej ropy Perspektywy wzrostu większości eksporterów ropy naftowej zostały zrewidowane znacznie od października ubiegłego roku, w związku z ciągłymi zmianami na światowym rynku ropy. Prognozuje się, że wzrost eksportu olejów wzrośnie z 2 procent w 2018 r. Do 3 procent w tym roku, jednak jest to spowodowane głównie zwiększoną produkcją ropy w Iraku i po nałożeniu sankcji na Iran. W GCC przewiduje się spowolnienie aktywności gospodarczej. Ambitne działania na rzecz konsolidacji fiskalnej są wdrażane w tym roku, ale salda budżetowe ulegną pogorszeniu ze względu na gwałtowny spadek cen ropy. W średnim okresie niezbędny jest dodatkowy i znaczny wysiłek na rzecz zmniejszenia deficytu, aby przywrócić stabilność fiskalną, aw krajach GCC wspierać pegi wymiany. Równie ważnym priorytetem jest zapewnienie, że sektor prywatny może stworzyć wystarczającą liczbę miejsc pracy dla młodej i rosnącej populacji w momencie, gdy tworzenie miejsc pracy w sektorze publicznym będzie ograniczone. Będzie to wymagać głębokich reform strukturalnych w celu poprawy średnioterminowych perspektyw i ułatwienia dywersyfikacji gospodarczej. Decydenci w większości krajów są coraz bardziej zdeterminowani, aby aktywnie reagować na wyzwania związane z złym cenami ropy naftowej. Wersja PDF Wzrost realnego PKB, 2017-17 Źródło: Władze krajowe i obliczenia pracowników MFW 1 Kraje objęte konfliktem to Irak, Libia i Jemen. Dane dla Syrii nie są dostępne. Nowa rzeczywistość rynku ropy naftowej W ostatnim dziesięcioleciu eksporterzy ropy MENAP cieszyli się dużymi zewnętrznymi i fiskalnymi nadwyżkami oraz szybką ekspansją gospodarczą w wyniku gwałtownie rosnących cen ropy naftowej. Jednak wraz z gwałtownymi spadkami cen ropy w ostatnich latach nadwyżki zamieniły się w deficyty, a wzrost zwolnił, powodując obawy o bezrobocie i ryzyko finansowe. Jak region powinien się dostosować do nowej rzeczywistości naftowej Spadek cen ropy od połowy 2017 roku był spektakularny: ceny spadły o prawie 70 procent do około 40 baryłek. Rynki kontraktów terminowych przewidują, że do końca obecnej dekady ceny ropy naftowej odzyskają skromnie jedynie do 50 baryłek, choć wokół tej prognozy jest dużo niepewności (wykres 1). Słabe perspektywy cenowe odzwierciedlają oczekiwanie, że globalny wzrost podaży ropy zmniejszy się tylko powoli, ponieważ Iran zwiększy swój eksport, a inni eksporterzy ropy MENAP utrzymają wysoki poziom produkcji w czasie spowolnionego globalnego wzrostu. Duże straty w przychodach Perspektywy obniżenia cen ropy naftowej oznaczają słaby dochód z ropy naftowej w nadchodzących latach, dramatycznie zmniejszając zdolność rządów do wydawania. Przychody eksportowe w eksporterach oleju MENAP spadły o 390 miliardów w 2018 r. (17 procent PKB). Pomimo częściowego zrekompensowania przez obniżenie importu z powodu stłumionych cen towarów innych niż ropopochodne, połączony rachunek bieżący GCC i Algierii odwrócił się od komfortowej nadwyżki do przewidywanego deficytu wynoszącego około 8% PKB w 2018 r. Deficyt innych MENAP W tym roku eksporterzy ropy mają wynieść 4 proc. PKB. Oczekuje się, że rachunek bieżący ulegnie stopniowej poprawie jedynie w średnim okresie, ponieważ cena ropy nieco się poprawi, a fiskalna korekta się rozwinie. Odzwierciedlając dużą stratę w przychodach eksportowych, salda budżetowe znacznie się pogorszyły (wykres 2). Znaczna nadwyżka krajów GCC i Algierii zmieniła się w znaczne deficyty, przewiduje się, że w 2018 r. Wyniesie średnio 12% PKB i pozostanie na poziomie 7% w średnim okresie, pomimo wdrożenia znacznych środków na rzecz zmniejszenia deficytu. W przypadku innych eksporterów ropy w ramach MENAP-u, w mniejszym stopniu uzależnionych od ropy, ale o mniejszym buforze fiskalnym, przewiduje się, że łączny deficyt wyniesie średnio 7% PKB w 2018 r., A pod koniec dekady stopniowo zbliża się do wzrostu produkcji ropy naftowej, a spór zostanie złagodzony. Trwają prace nad dostosowaniem polityki W przypadku większości eksporterów ropy MENAP dostosowanie fiskalne niezbędne do zaabsorbowania szoku cenowego ropy jest bezprecedensowe. W ubiegłym roku wiele krajów przyjęło znaczące środki zmniejszania deficytu, pobierając bufory finansowe, jeśli są one dostępne, lub zaciągając kredyty w celu dostosowania do niższych cen ropy. Tegoroczne budżety sugerują, że wysiłki polityczne będą się nasilać (rys. 3). Większość tego dostosowania obejmowała dotychczas cięcia wydatków, ale rozważa się również nowe źródła dochodów. Algieria, Irak, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Arabia Saudyjska oraz, w mniejszym stopniu, Oman, skupiły się na cięciach wydatków kapitałowych. Obniżki wydatków są ważnym elementem procesu dostosowawczego w Bahrajnie, Omanie i Katarze. Nowe środki zaradcze są podejmowane w Omanie (podwyższenie podatku dochodowego od osób prawnych), Bahrajnie (podatki od tytoniu i alkoholu) oraz w Iranie (zmniejszone zwolnienia i lepsza administracja podatkowa). GCC planuje wprowadzenie podatku VAT w nadchodzących latach. Co istotne, wielu eksporterów ropy MENAP zainicjowało znaczne reformy cen energii w odpowiedzi na niższe ceny ropy naftowej. W GCC większość krajów podniosła opłaty za paliwo, wodę i energię elektryczną, a niektóre ogłosiły dalsze podwyżki w nadchodzących latach. Oman i Zjednoczone Emiraty Arabskie wprowadziły automatyczne mechanizmy ustalania cen. Poza GCC Algieria ostatnio podniosła ceny paliw, energii elektrycznej i gazu ziemnego, a Iran zwiększył ceny paliw. Mimo to lokalne ceny energii w większości krajów pozostają poniżej globalnych poziomów odniesienia (rys. 4). Aby zminimalizować wpływ tych reform na podatne grupy dochodowe, należy wzmocnić ukierunkowane systemy wsparcia. W połączeniu z dostosowaniem fiskalnym, Algieria i Iran pozwoliły, by ich waluty straciły na wartości. Zwiększyło to dochody budżetu lokalnego w walucie z eksportu ropy naftowej, ale zyski fiskalne potrwają tylko wtedy, gdy wydatki, w szczególności publiczne wynagrodzenie, nie wzrosną w odpowiedzi na amortyzację. Kraje GCC zachowały długoletnie stosunki, poparte znacznymi aktywami zagranicznymi netto. Presje na te kołki na rynkach walutowych wzrosły w ostatnich miesiącach, chociaż rynki terminowe są stosunkowo mało płynne, a większość krajów GCC posiada znaczne bufory. Konieczna jest dalsza polityka fiskalna Pomimo ogłoszonych środków politycznych średnioterminowe pozycje fiskalne nadal stanowią wyzwanie, biorąc pod uwagę oczekiwanie niskich cen ropy naftowej (wykres 2). Łączne deficyty fiskalne GCC i Algierii przewidywane są na prawie 900 miliardów w okresie 2018-21. Algieria, Bahrajn, Oman i Arabia Saudyjska staną się znaczącymi dłużnikami w tym okresie, ponieważ ich potrzeby finansowe przekroczą obecne płynne bufory finansowe. Przewiduje się, że budżety niemal wszystkich krajów spoza GCC pozostaną deficytowe pod koniec dekady. Konieczne są dalsze środki oszczędnościowe w średnim okresie, aby przywrócić równowagę fiskalną, odbudować bufory i oszczędzić w wystarczającym stopniu dla przyszłych pokoleń. W GCC ambitna konsolidacja fiskalna jest również wymagana w celu wsparcia systemów sztywnego kursu walutowego. Harmonogram i skład tych środków politycznych powinien zostać opracowany w taki sposób, aby zminimalizować krótkoterminowy wpływ na wzrost, przy jednoczesnym zwiększeniu równości i średnioterminowych perspektyw wzrostu. Polityki strukturalne (patrz poniżej) mogą uzupełnić wysiłki związane z dostosowaniem fiskalnym. Duże dostosowanie fiskalne będzie nieuchronnie wiązało się z trudnymi wyborami, w tym ponownym przemyśleniem roli i wielkości sektora publicznego oraz zmianą umowy społecznej. Jest miejsce na cięcia wydatków publicznych, które wzrosły w okresie boomu naftowego i zwiększyły nowe dochody. Średnio kraje GCC wydają dwa razy więcej na swoje publiczne pensje, podobnie jak inne rynki wschodzące i rozwijające się, a prawie 50 procent więcej na inwestycje publiczne w stosunku do PKB. Dalsze reformy cen energii mogłyby zaoszczędzić około 2% PKB. Dochody powinny koncentrować się na projektowaniu szeroko zakrojonych systemów podatkowych. Na przykład wprowadzenie 5-procentowego podatku VAT może stanowić około 1% PKB. 1 Deficyty są finansowane z wypłat aktywów i emisji długów. Po znaczących wycofaniach oszczędności finansowych w ubiegłym roku niektóre kraje mogą wydać więcej długów w tym roku. Decydenci polityczni muszą znaleźć równowagę między pobieraniem buforów, emisją długu krajowego, pomagając rozwijać krajowe rynki kapitałowe, ale potencjalnie wypierając prywatne inwestycje i zaciągając pożyczki za granicą. Jednak przy niższych cenach ropy naftowej i rosnących stopach procentowych w USA wzrosły koszty finansowania. Szereg państwowych ratingów kredytowych został obniżony. Spread CDS rozszerzył się, ale pozostaje znacznie poniżej szczytów światowego kryzysu finansowego. Ostre pogorszenie w perspektywach wzrostu Spadek cen ropy wywiera presję na perspektywy wzrostu eksporterów ropy MENAP. Przy niższych cenach ropy i ściślejszej polityce fiskalnej prognozy wzrostu dla prawie wszystkich eksporterów ropy MENAP zostały znacznie obniżone od października ubiegłego roku. W szczególności w GCC i Algierii oczekuje się, że wzrost będzie znacznie wolniejszy z powodu zaostrzenia polityki fiskalnej, słabszego zaufania sektora prywatnego i niższej płynności w systemie bankowym (wykres 5). Niemniej jednak przewiduje się, że zwiększona produkcja ropy naftowej i pozarolnicza działalność gospodarcza w ramach postanbancji Iran, 2. oraz przewidywany spadek aktywności w Libii i Jemenie, przy założeniu stopniowego łagodzenia konfliktów, podniosą łączne tempo wzrostu eksporterów ropy MENAP do 2,9 procent w 2018 i 3,1 procent w 2017 roku z 1,9 procent w zeszłym roku. Przy przewidywanym niskim poziomie cen ropy naftowej i oczekiwanym zacieśnieniu fiskalnym dla działalności gospodarczej średnioterminowe prognozy wzrostu zostały skorygowane w większości krajów. Wzrost cen ropy naftowej w GCC jest obecnie przewidywany na poziomie 3 procent w ciągu następnych pięciu lat poniżej poziomu 7 procent w 2006 r15. Ryzyko jest obciążone ryzykiem spadkowym Ryzyko dla tego scenariusza jest głównie ujemne. Planowane środki redukcji deficytu fiskalnego mogłyby wywrzeć większy niż oczekiwano spadek wzrostu, szczególnie biorąc pod uwagę zaostrzenie warunków finansowych. W niektórych krajach dotychczasowa konsolidacja fiskalna nie była jeszcze wystarczająca, aby przywrócić stabilność fiskalną, potencjalnie zmniejszając zaufanie i zwiększając niepewność. Niedawny wzrost cen ropy może spowodować pewną poprawę. Jednak ze względu na utrzymującą się nadwyżkę globalnej podaży ropy naftowej nad popytem, ​​nie można wykluczyć dalszego spadku cen, szczególnie w przypadku dalszego spowolnienia wzrostu w Chinach. Kolejne ryzyko wiąże się z konfliktami regionalnymi, które mogą się przedłużyć, zakłócając działalność gospodarczą. Szybszy niż przewidywano wzrost stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych dodatkowo zwiększyłby zewnętrzne koszty finansowania zewnętrznego i wpłynąłby na wyższe krajowe stopy procentowe. Krajowe ryzyko finansowe również rośnie. W związku z pogarszającymi się saldami fiskalnymi i spowolnieniem gospodarczym, wzrost depozytów bankowych sektora publicznego i prywatnego utknął w martwym punkcie, zmniejszając płynność w systemie finansowym (wykres 6). Tymczasem politycy w Bahrajnie, Kuwejcie, Arabii Saudyjskiej i Zjednoczonych Emiratach Arabskich podnieśli stopy procentowe po podwyższeniu stóp procentowych przez Fed w grudniu 2018 r. Zmiany te spowolnią wzrost kredytów sektora prywatnego. Władze złagodziły presję na płynność, zwiększając wskaźniki kredytów do depozytów (Arabia Saudyjska), anulując aukcje bonów skarbowych (Katar) i przygotowując się do reaktywacji obiektów kredytowych banku centralnego (Algieria). Jakość aktywów banków może się pogorszyć w związku z spowolnieniem gospodarki pozapaliwowej, obniżając rentowność banków, chociaż bufory kapitałowe na ogół pozostają silne. Większe zagrożenia wymagają wzmocnienia nadzoru finansowego i polityk. Priorytety obejmują projektowanie i wdrażanie polityk skutecznego monitorowania i zarządzania płynnością, operacjonalizacji pożyczek banku centralnego, opracowywania odpowiednich systemów zabezpieczeń oraz ulepszania strategii zarządzania długiem publicznym. Biorąc pod uwagę zwiększoną transgraniczną działalność banków, potrzebna jest wzmocniona współpraca między krajowymi i przyjmującymi organami nadzoru. Pilna potrzeba zmniejszenia zależności od ropy W perspektywie średnioterminowych perspektyw wzrostu znacznie osłabiających się w wyniku gwałtownego spadku cen ropy naftowej, potrzeba ograniczenia zależności od ropy stała się jeszcze bardziej krytyczna. Obecny model wzrostu oparty na redystrybucji zasobów przez rząd nie jest już zrównoważony, z uwagi na redukcję fiskalną i szybko rosnącą siłę roboczą. W świetle presji budżetowej sektor publiczny nie będzie w stanie wchłonąć wszystkich nowych uczestników rynku pracy. Dlatego też pogłębienie reform strukturalnych jest niezbędne dla promowania dywersyfikacji i rozwoju sektora pozapaliwowego w celu tworzenia miejsc pracy dla rosnącej siły roboczej. 3. Tworzenie miejsc pracy i wzrost w krajach eksportujących ropę naftową w regionie będą miały również istotne pozytywne skutki dla handlu partnerów, którzy skorzystają na wyższym handlu i przekazach pieniężnych. Priorytety reform obejmują dalszą poprawę otoczenia biznesu, zmniejszenie luki płacowej sektora publicznego i prywatnego, a edukacja i umiejętności stają się bardziej dostosowane do potrzeb rynku. Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych zwiększyłaby produktywność i efektywność Na przykład, Pan i Arabia Saudyjska wskazują na plany prywatyzacji wybranych aktywów państwowych. Iran dywidendy po sankcjach, wzrost, w międzyczasie, zależy w głównej mierze od realizacji bardzo potrzebnych reform krajowych. W krajach konfliktowych (Irak, Libia, Jemen) poprawa bezpieczeństwa jest warunkiem wstępnym dalszego rozwoju i dywersyfikacji (Ramka 1). 1 Zob. MFW (w przygotowaniu) Nauka życia z tańszą ropą naftową i MFW (2018) Reformy polityki podatkowej w krajach GCC: teraz i jak 2 Więcej szczegółowych informacji na temat ekonomicznych skutków złagodzenia sankcji wobec Iranu można znaleźć w REO z października 2018 r. 3 Aby uzyskać więcej informacji na temat dywersyfikacji w GCC, zobacz Cherif, R. F. Hasanov i M. Zhu (2018) Breaking the Oil Magell: the Gulf Falcons - droga do dywersyfikacji. MENAP Kraje importujące ropę: stopniowe, ale nierównomierne ożywienie gospodarcze Po czterech latach stagnacji aktywność gospodarcza importerów olei MENAP zaczyna się umacniać, choć stopniowo i nierównomiernie. Wzrost wzrósł z 3% w 2017 r. Do 3% w 2018 r. I przewiduje się, że utrzyma się na tym poziomie w 2018 r.17. Niższe ceny ropy, mniejszy opór fiskalny i większa pewność dzięki postępom w zakresie ostatnich reform wspierają to ożywienie. Mimo to, nadal trwają zakłócenia w zakresie bezpieczeństwa i napięcia społeczne, a także niekorzystne skutki konfliktów regionalnych, w tym presji ekonomicznej związanej z przyjmowaniem uchodźców, a ostatnio z spowolnieniem w GCC, co obciąża prognozy. Reformy uogólnionych dotacji energetycznych pomogły ustabilizować dług publiczny i zachować stabilność makroekonomiczną, a ulepszone ukierunkowane siatki bezpieczeństwa pomogły chronić osoby wymagające szczególnego traktowania. Konieczna jest jednak dodatkowa konsolidacja fiskalna, aby zadbać o dług publiczny w sposób zrównoważony i odbudować bufory polityki. W niektórych przypadkach większa elastyczność kursów walutowych pomogłaby również zmniejszyć podatność na zagrożenia i poprawić konkurencyjność. Wzmocnione reformy strukturalne na rynkach przedsiębiorstw, rynku pracy i rynku finansowym oraz handel mają kluczowe znaczenie dla zwiększenia perspektyw gospodarczych, poprawy standardów życia i tworzenia bardzo potrzebnych miejsc pracy. Wersja PDF Wzrost realnego PKB, 2017-17 Źródło: Władze krajowe i obliczenia pracowników MFW 1 Kraje objęte konfliktem to Irak, Libia i Jemen. Dane dla Syrii nie są dostępne. Od początku politycznych przemian w 2017 r. Importerzy olei MENAP usiłowali sprostać wymaganiom społeczeństwa w zakresie wyższych standardów życia i lepszego dostępu do możliwości biznesowych i miejsc pracy. Ostatnie reformy pomogły zachować stabilność makroekonomiczną. Jednak bezrobocie utrzymuje się na wysokim poziomie, wynoszącym 10 procent, szczególnie wśród młodych (25 procent). Dlatego też wzmocnienie wzrostu gospodarczego i uczynienie go bardziej otwartym pozostaje priorytetem. Niedawne przyspieszenie aktywności gospodarczej w niektórych krajach to początek. W 2018 r. Wzrost wyniósł 3%, w porównaniu z 3% w 2017 r.14 (Rysunek 7). Niższe ceny ropy naftowej, mniejszy nacisk na konsolidację fiskalną i większa pewność dzięki postępom z ostatnimi reformami, w tym reformami mającymi na celu zmniejszenie deficytów fiskalnych i poprawą otoczenia biznesowego (Maroko, Pakistan) sprzyjały ożywieniu gospodarczemu, pomagając przeciwdziałać negatywnym skutkom rosnących zagrożeń dla bezpieczeństwa i skutków ubocznych z konfliktów regionalnych, w tym z dużego napływu uchodźców (Ramka 1) i zakłóceń w handlu, a także z wolniejszego wzrostu partnerów eksportujących ropę naftową (GCC). W 2018 r. Oczekuje się, że wzrost pozostanie średnio blisko 4 proc. Wzrost inwestycji stopniowo się zwiększa, głównie dlatego, że niedawne reformy dotacji i niższe ceny ropy zwiększyły przestrzeń na wydatki na infrastrukturę publiczną. Konsumpcja stale rośnie, głównie dzięki dużym pensjom płacowym sektora publicznego. Oszczędności wynikające z niższych cen ropy, po reformach dotacji energetycznych, większość krajów przechodzi obecnie przez zmiany cen ropy naftowej na krajowe detaliczne ceny paliw (wykres 8), które również wspierają konsumpcję, kompensując spowolnienie przekazów pieniężnych dzięki niższym przepływom i aprecjacji waluty w stosunku do euro. Ciągłe zagrożenia dla bezpieczeństwa i skutki uboczne wynikające z konfliktów w międzyczasie nadal obciążają popyt krajowy. Wzrost aktywności gospodarczej przebiega nierównomiernie. W 2018 r. Eksport Mauritanii zmniejszył się ze względu na niższe ceny rudy żelaza i słabszy popyt ze strony Chin. W Tunezji podwyższone zagrożenia dla bezpieczeństwa zaszkodziły zaufaniu i turystyce. Rozprzestrzeniające się konflikty z Syrii zaszkodziły zaufaniu Jordanii i pogłębiły trudności w Libanie z krajowego politycznego impasu i braku reform strukturalnych. W Egipcie wzrost jest hamowany przez obawy o bezpieczeństwo i rosnące luki zewnętrzne (patrz poniżej). Oczekuje się, że aktywność gospodarcza spowolni również w Maroku, odzwierciedlając niższą produkcję rolną. Pozycje zewnętrzne słabną z powodu spowolnienia eksportu i przekazów pieniężnych, ale są wspierane przez niższe rachunki za import energii. Eksport towarów spada głównie do strefy euro i Chin (odpowiednio 35% i 5% eksportu regionów) (wykres 9). W kontekście stabilnego popytu z głównych rynków eksportowych regionów odzwierciedla to erozję konkurencyjności kosztowej (potwierdzoną przez realne kursy walut), co wraz z podwyższonymi obawami dotyczącymi bezpieczeństwa zmniejszyło również wpływy z turystyki ze strefy euro. Spadające przekazy zwiększają te presje. W 2018 r. Deficyt na rachunku obrotów bieżących w regionach ma pozostać niezmieniony przez trzeci rok z rzędu (4% PKB). Jednak spadek importu (głównie produktów energetycznych), wspierany przez stabilne przepływy finansowe, ma na celu zwiększenie pokrycia rezerwą o 1 miesiąc importu do 6. W niektórych przypadkach międzynarodowe pokrycie rezerw jest bardzo niskie. W Egipcie, gdzie rachunek bieżący pogarsza się z bliskiego salda w 2017 r. Do przewidywanego deficytu w wysokości 5% PKB w 2018 r., Pokrycie rezerwy wynosi 3 miesiące przywozu. Na tym tle deprecjacja waluty o 13 procent w stosunku do dolara amerykańskiego w marcu 2018 r. Jest pożądanym postępem. W Sudanie ograniczony dostęp do finansowania zewnętrznego i ryzyko ponoszenia ryzyka przez banki międzynarodowe skomplikowały dostosowanie polityki i utrzymywały rezerwy międzynarodowe na niskim poziomie. Gwałtownie malejąca inflacja Kontynuacja gwałtownego spadku, który rozpoczął się w połowie 2017 r., Przewiduje się, że inflacja spadnie do 6 procent w tym roku o 1 punkt procentowy spadek z zeszłego roku i spadek o 3 punkty procentowe od 2017 r. Wśród innych czynników niższe ceny żywności i energii ( tam, gdzie zezwolono na przejście) oraz wzrost wartości waluty w stosunku do głównych partnerów importującychChina i strefa euro (odpowiednio 15 i 25 procent importu) są głównymi czynnikami napędzającymi. Kontynuacja wycofywania subsydiów energetycznych (w tym w zakresie energii elektrycznej), monetyzacja deficytów fiskalnych oraz, w niektórych przypadkach, deprecjacja kursu walutowego uniemożliwiają szybszy spadek inflacji. Ryzyko spadków dominuje Perspektywy gospodarcze są narażone na znaczne ryzyko spowolnienia. Pogorszenie warunków bezpieczeństwa lub napięć społecznych, zmęczenie reformami lub nasilenie skutków ubocznych konfliktów regionalnych może doprowadzić do zakłócenia realizacji polityki i osłabienia działalności gospodarczej. Niższe ryzyko zewnętrzne wzrosło również od października ubiegłego roku. Bardziej uciążliwe i bardziej niestabilne globalne uwarunkowania finansowe, wynikające z wahań stopy procentowej w USA i niedawnych zawirowań na globalnym rynku finansowym, mogą spowodować wzrost kosztów finansowania zewnętrznego, zasilić krajowe stopy procentowe i spowolnić napływ kapitału. Słabszy wzrost w Chinach może zmniejszyć finansowanie infrastruktury (Egipt, Pakistan) i wywierać dalszy nacisk na ceny towarów, które pogarszają międzynarodowe rezerwy eksporterów towarów (zwłaszcza Mauretanii). Słabszy wzrost GCC może osłabić przekazy pieniężne, turystykę, eksport, inwestycje i oficjalne wsparcie finansowe. Słabszy wzrost w strefie euro i na rynkach wschodzących miałby podobne skutki. Z drugiej strony szybsza poprawa nastrojów krajowych w reakcji na trwające reformy może przyspieszyć wzrost. Pozycje fiskalne Poprawiające się Nadal wrażliwe Wspólne wysiłki fiskalne. wraz z niższymi cenami ropy zmniejszyły deficyt fiskalny. Przewiduje się, że średni deficyt regionów spadnie do 6% PKB w 2018 r., Osiągając najwyższy poziom 9% w 2017 r. Poprawa ta wynika głównie z reformy dotacji (rys. 10). Tam, gdzie reformy nie zostały jeszcze zakończone (Egipt, Sudan, Tunezja), niskie ceny ropy obniżyły rachunki za subsydia energetyczne. W niektórych przypadkach niskie ceny ropy poprawiły również bilanse przedsiębiorstw państwowych, w szczególności w energię elektryczną (Jordania, Pakistan), zmniejszając ich pożyczkę z systemu bankowego i zaległości. Aby zmniejszyć negatywny wpływ konsolidacji fiskalnej na wzrost i stymulować tworzenie miejsc pracy, niektóre oszczędności wynikające z niższych dopłat do energii są przeznaczane na wydatki na infrastrukturę, zdrowie i edukację, a także na ukierunkowaną pomoc społeczną i płace (Egipt, Maroko, Pakistan, Tunezja ). W kontekście dużej presji wywieranej na wydatki i ryzyka spowolnienia wzrostu, utrzymanie postępu w konsolidacji fiskalnej jest wyzwaniem. Rosnąca presja na wydatki wiąże się z koniecznością zajęcia się napięciami społecznymi i rosnącymi kosztami podstawowych usług publicznych, częściowo z powodu rosnącej liczby uchodźców (Jordania, Liban). Dochody podatkowe są obciążone niższymi przychodami z podatku ad valorem za paliwo (Jordan) i słabym poborem. W tym roku przychody powinny wzrosnąć wraz ze zniesieniem zwolnień (Pakistan), zmniejszeniem luk podatkowych, reformami podatku dochodowego (Jordania), wyższymi akcy zami i wzmocnieniem administracji. Wiele z tych reform dotyczących dochodów nie zostało jeszcze wdrożonych, a nieoczekiwane wstrząsy lub niższy wzrost mogłyby podważyć te wysiłki. Oczekuje się, że pomoc finansowa z krajów GCC będzie wolniejsza niż ich gospodarki. Pomimo niedawnej stabilizacji wskaźniki zadłużenia publicznego pozostają wysokie, szczególnie w Egipcie, Jordanii i Libanie, gdzie wynoszą od 90 do 145 procent PKB (wykres 11). Te duże wskaźniki podważają zaufanie inwestorów, szczególnie w niestabilnym otoczeniu globalnego rynku finansowego, podnosząc koszty obsługi długu i potrzeby finansowe. Wysokie koncentracje pożyczek sektora publicznego, bez głębszych rynków finansowych, mogą stanowić zagrożenie dla stabilności sektora bankowego, który pozostał płynny, skapitalizowany i rentowny, pomimo niedawnego wzrostu kredytów zagrożonych wynikających ze słabej aktywności gospodarczej. Aby umieścić zadłużenie na zrównoważonej ścieżce, konieczna jest dalsza konsolidacja fiskalna. Środki dotyczące dochodów ukierunkowane na segmenty dochodowe ludności o wyższej dochodowości i bardziej wydajne systemy poboru podatków, takie jak przejście na system oparty na technologiach, mogą przyspieszyć konsolidację fiskalną przy mniejszym wpływie na wzrost niż na środki na wydatki. Niskie ceny ropy stanowią szansę na dokończenie budżetowych reform związanych z subsydiami energetycznymi i zmniejszenie strat przedsiębiorstw energetycznych dzięki postępowi automatycznej wyceny. Obecne środowisko społeczno-polityczne sprawia, że ​​kurczenie się dużych publicznych rachunków płacowych jest trudne, ale można je ograniczyć poprzez reformy służby cywilnej i reformy emerytalne, które uwolnią zasoby na podstawowe usługi i infrastrukturę, stymulując wzrost sektora prywatnego i tworząc kilkakrotnie możliwości zatrudnienia, które można znaleźć w społeczeństwie. sektor. Lepsze zarządzanie finansami może zwiększyć wydajność. Tam, gdzie luki są wysokie, należy zachować zyski fiskalne, aby zbudować bufory przeciwko przyszłym niekorzystnym szokom. Tam, gdzie bufory już są silne, część zysków mogłaby zostać wykorzystana do zwiększenia wydatków na wzrost gospodarczy, co również mogłoby stworzyć miejsca pracy. Większa elastyczność kursu walutowego wspierałaby konsolidację fiskalną poprzez częściowe absorbowanie szoków zewnętrznych i poprawiałaby pozycję zewnętrzną poprzez wzmacnianie konkurencyjności. Tworzenie miejsc pracy i podnoszenie standardów życia Oprócz stabilności makroekonomicznej, znacznie większej i bardziej inkluzywnej, potrzebny jest wzrost gospodarczy, aby tworzyć miejsca pracy i podnosić standardy życia. Ukierunkowane reformy strukturalne są kluczem do przyspieszenia wzrostu 1. Koszty prowadzenia działalności gospodarczej, a także wąskie gardła po stronie podaży, które spowalniają produktywność, mogą zostać zredukowane dzięki lepszej ochronie praw inwestorów, wydajniejszej i lepszej jakości infrastrukturze oraz reformie przepisów. Zwiększenie wydajności rynku pracy i dopasowanie edukacji do potrzeb sektora prywatnego ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia bezrobocia i zwiększenia wydajności pracowników. Większy zasięg biura kredytowego ułatwiłby dostęp do finansowania. Większa otwartość handlowa może umożliwić krajom przyłączenie się do tworzących nowe miejsca pracy globalnych łańcuchów dostaw. Wersja PDF Ramka 1. Mapa drogowa dla krajów do pokonania w konflikcie Ramka 1. Mapa drogowa dla krajów, które mogą przetrwać konflikty Konflikty przemocy nadal uderzają w region MENAP. Ich koszty humanitarne są ogromne. Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) szacuje, że konflikt w samej Syrii zabił aż 250 000 osób, a wiele milionów zostało przesiedlonych. Od października 2018 r. Do marca 2018 r. Ponad 600 000 osób uciekło z kraju, co spowodowało wzrost liczby syryjskich uchodźców do prawie 5 milionów. W tym samym okresie agresywni aktorzy niepaństwowi przeprowadzili ponad 30 ataków na cywilów w regionie (poza Syrią), zabijając ponad 800 osób i raniąc setki kolejnych. Grupy te były również odpowiedzialne za ataki na całym świecie. Ogromne koszty w Iraku, Libii, Syrii i Jemenie nadal rosną. Intensywna przemoc spowodowała niedobór żywności i innych potrzebnych rzeczy, zniszczoną infrastrukturę i instytucje, spowodowała wzrost inflacji, zaszkodziła oszczędnościom i pogorszyła sytuację fiskalną i zewnętrzną. Wpływ ekonomiczny był spory. Z powodu przedłużającego się konfliktu, PKB Syrii obecnie stanowi mniej niż połowę tego, co było przed wojną, podczas gdy od 2017 r. Szacuje się, że rzeczywisty PKB Jemenu na jednego mieszkańca skurczył się o ponad 40 procent. Ograniczając i odwracając zasoby od potrzebnych wydatki i transfery socjalne, a także wydatki kapitałowe, konflikty osłabiają perspektywy gospodarcze krajów. Inne kraje w regionie doznały znaczących skutków ubocznych. Zadanie hostingu dużej populacji uchodźców wywarło ogromną presję na budżety publiczne, infrastrukturę publiczną i usługi. Pogorszenie bezpieczeństwa i zaufania również wpłynęło na handel, inwestycje i turystykę, osłabiając wzrost. Bank Światowy szacuje, że konflikt w Syrii obniżył realny wzrost PKB w Libanie o prawie 3 punkty procentowe każdego roku od jego rozpoczęcia, a pogorszenie się kryzysu w Syrii i Iraku w 2018 r. Miało również negatywny wpływ na wzrost gospodarczy w Jordanii. Konflikty również zmniejszają skłonność krajów regionu do podejmowania niezbędnych, choć trudnych politycznie, reform gospodarczych. Państwa w regionie dostosowywały się do swoich warunków na wiele sposobów. Na przykład, handlowcy libańscy, którzy ponieśli spadek popytu z Syrii, od tego czasu znaleźli nowe rynki eksportowe. We współpracy z ONZ i innymi agencjami pomocy, kraje przyjmujące uchodźców opracowały plany reagowania na potrzeby uchodźców i społeczności przyjmujących, na przykład poprzez zapewnienie tymczasowych subsydiów na zatrudnienie, zwiększenie liczby uchodźców w szkolnictwie, wspieranie władz lokalnych w zapewnieniu usługi publiczne i różne projekty infrastrukturalne. 1 Biorąc pod uwagę rosnące koszty konfliktów, społeczność międzynarodowa musi zwiększyć skalę i lepiej koordynować swoje wsparcie. Oprócz pomocy humanitarnej pomoc rozwojowa powinna pociągać za sobą długoterminowe wsparcie dla odbudowy infrastruktury w krajach będących w konflikcie oraz dla wzmocnienia odporności w całym regionie. Występują duże potrzeby finansowe, a państwa przyjmujące wymagają dodatkowego finansowania na finansowanie projektów związanych z kryzysem. Tymczasem agencje pomocy cierpią z powodu luk w finansowaniu. Społeczność międzynarodowa zaczęła rozpoznawać te potrzeby. Na przykład konferencja London Supporting Syria and the Region z lutego 2018 r. Doprowadziła do podjęcia zobowiązań w celu zwiększenia wsparcia finansowego dla uchodźców i społeczności przyjmujących. Konieczne jest teraz, aby te zobowiązania zostały przetłumaczone na wsparcie na miejscu w sposób terminowy i skuteczny. 1 Rother i inni (nadchodzące) Ekonomiczny wpływ konfliktów na Bliskim Wschodzie iw Afryce Północnej Region: efekty makroekonomiczne, konsekwencje polityczne i rola MFW. MENAP Region: Wybrane wskaźniki gospodarcze, 200017 wersja PDF Źródła: Władze krajowe i obliczenia i prognozy dla pracowników MFW. 1 Dane 201717 wykluczają Syryjską Republikę Arabską. Uwagi: Dane odnoszą się do roku podatkowego dla następujących krajów: Afganistan (21 marca 20 marca) do 2017 r., A 21 grudnia 20 grudnia później Iran (21 marca 20 marca) oraz Egipt i Pakistan (lipiec czerwiec). Eksporterzy olejów MENAP: Algieria, Bahrajn, Iran, Irak, Kuwejt, Libia, Oman, Katar, Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Jemen. Kraje GCC: Bahrajn, Kuwejt, Oman, Katar, Arabia Saudyjska i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Eksporterzy spoza GCC: Algieria, Iran, Irak, Libia i Jemen. Importerzy oleju MENAP: Afganistan, Dżibuti, Egipt, Jordania, Liban, Mauretania, Maroko, Pakistan, Sudan, Syria i Tunezja. Świat arabski: Algieria, Bahrajn, Dżibuti, Egipt, Irak, Jordania, Kuwejt, Liban, Libia, Mauretania, Maroko, Oman, Katar, Arabia Saudyjska, Sudan, Syria, Tunezja, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Jemen. Caucasus and Central Asia: Battered by External Shocks Economic growth has slowed to a two-decade low in the Caucasus and Central Asia (CCA) region, owing to the large and sustained decline in commodity prices, wide-ranging spillovers from Russias recession, and the slowdown and rebalancing of Chinas economy. Fiscal and external balances have deteriorated and financing costs have risen. Although currency weakening and fiscal easing have helped to mitigate the impact of these shocks, inflation and financial sector vulnerabilities have increased, in some cases exacerbated by policy uncertainty. Strengthening macroeconomic policy frameworks and financial sector supervision is essential to maintain stability in these challenging circumstances. Fiscal policy should strike a balance, depending on the size of buffers and available financing, between supporting economic activity in the near term and ensuring debt sustainability over the medium term. Intensifying structural reforms would facilitate the adjustment by boosting medium-term economic prospects, improving competitiveness, and creating jobs. PDF version Sharp Economic Downturn The external environment has continued to deteriorate since October 2018 from an already challenging position. Oil prices are projected to average around 35 a barrel in 2018, 16 below the 2018 average. Russias economy is expected to contract further this year, by about 1 percent, reducing trade, remittances, and investment to the region. And Chinas slowdown is expected to weaken external demand and commodity prices further. As a result of these external shocks, growth in the CCA region is projected to decline to 1.2 percent in 2018a two-decade lowand recover only modestly in 2017 ( Figure 1 ). With the shocks expected to persist, the medium-term outlook has also weakened significantly, with average growth for 2017-21 projected at 3.7 percent, well below the growth of 8.3 percent in 2000-14. In oil exporters, growth is projected to decline to 1.1 percent this year, from 3.2 percent in 2018, because of declining oil production and public investment, softening private demandin part, reflecting weakening confidenceand increased exchange rate and monetary policy uncertainty. In oil importers, growth is projected at 2.6 percent, down from 3 percent in 2018. The positive impact of lower oil prices on economic activity has been limited because domestic fuel prices have declined only modestly (some 20 percent since 2017), owing to low competition and currency depreciation. Any boost to consumption has been partially offset by declining remittances from Russia (an important source of income in Armenia, the Kyrgyz Republic, and Tajikistan, where remittances ranged between 9 and 32 percent of GDP in 2018). Lower exports to Russia and weaker direct investment from Russia, as well as subdued demand (mainly from China) and prices for key non-oil commodity exports (copper, aluminum, cotton) are also weighing on the outlook. Risks Tilted to the Downside Risks to the outlook stem mostly from a further deterioration of the external environment, as well as the domestic banking system. A further weakening of oil prices would affect oil exporters directly, and oil importers through its impact on Russias economy, the value of the Russian ruble, and spillovers through trade and remittances. Lower oil prices could also reduce investment in hydrocarbons, which drive medium-term growth prospects in oil exporters. A deeper slowdown in China would also reduce external demand, both directly, as the region has seen its share of exports to China increase by about 10 percentage points of total exports since 2005, and indirectly, through other commodity prices and investor confidence. Domestic risks mainly relate to the vulnerability of banks to further currency depreciation. Capital buffers have helped absorb the impact of the recent macroeconomic shocks so far. In countries with high vulnerabilities and weak supervision, risks to financial stability may materialize if economic conditions continue to deteriorate. Currencies under Pressure All countries have adjusted their currencies since 2017, five of them by at least 30 percent as of February 2018. This has helped mitigate the effects of the external shocks and limit foreign exchange reserve losses reserves remain above 3 months of imports in all countries except Tajikistan, where coverage is about 1 months of imports. Georgia, the Kyrgyz Republic, and, more recently, Kazakhstan have allowed considerable exchange rate flexibility. Others have opted for managing their currencies more tightly. Azerbaijan has maintained a narrow band after large devaluations in 2018. Tajikistan, Turkmenistan, and Uzbekistan have intervened heavily and implemented administrative controls. The exchange rate in Armenia has remained stable, supported by periodic interventions. Despite the currency adjustment in 2018, real effective exchange rates have appreciated in Armenia, Turkmenistan, and Uzbekistan. Currencies remain under pressure as foreign exchange earnings have been declining, with parallel market spreads rising in countries with administrative controls (especially in Uzbekistan). External Balances Adjusting External balances are adjusting in response to the external shocks and currency depreciations. In oil exporters, the combined current account deficit is projected to widen to 4 percent of GDP this year, from 2.7 percent last year, mainly due to the sharp drop in oil export revenues, with only a partial offset from import contraction of 15 percent of GDP. In oil importers, the current account deficit is set to remain at a rather high 9.6 percent of GDP this year. Lower remittances and exports (including of non-oil commodities) offset reductions in oil import bills and non-oil imports, due to weakening domestic economic activity and currency depreciation ( Figure 2 ). Across the region, import compression has been largest where currencies depreciated the most. Stronger Policy Frameworks Needed Monetary policy is expected to remain tight as currency depreciations have heightened inflationary pressures, especially in countries where inflation has been historically higher (Figure 3). In Azerbaijan and Kazakhstan, after sizable depreciations, inflation has reached double digits for the first time in more than 15 years. In oil importers, where currency depreciations have been smaller, lower fuel and food prices, along with weak domestic demand, have helped contain inflationary pressures. In Armenia and the Kyrgyz Republic, average inflation is projected to decline in 2018. Since all central banks in the region have price stability as their main policy objective, this environment illustrates the importance of modernizing exchange rate and monetary policy frameworks. An effective interest rate instrument is needed to replace the exchange rate as the nominal anchor. To this end, it is important to enhance the independence and institutional capacity of central banks, improve transparency and accountability, and strengthen communication on policy actions. Financial Sector Risks Elevated The highly dollarized bank balance sheets are likely to continue to weaken, at a pace augmented in some cases by bad loans from previous crises. Liquidity is declining, largely because of slowing foreign currency earnings and capital flight, exacerbated by increasing deposit dollarization. Credit risks are on the rise, as creditworthiness of unhedged borrowers declines because of slower growth and weaker currencies. With economic activity weakening, private sector credit will continue to soften ( Figure 4 ). Bank profitability is also projected to decline further. The number of loss-making and undercapitalized banks has increased, leading to mergers andor closures in a number of countries (Azerbaijan, Kazakhstan). Country authorities have taken some measures in response, but more is needed to minimize the risks to financial stability. Some countries have changed capital adequacy and net open position requirements, and increased required reserves for foreign currency deposits. It is also essential to enhance financial surveillance through intensified monitoring of liquidity risks and regular stresstesting, as well as strengthen supervision, and macroprudential and crisis management policies. Forbearance should be avoided. Ensuring Fiscal Sustainability While Supporting Growth To mitigate the impact of the shocks, most CCA countries allowed their fiscal deficits to widen last year, which helped support economic activity. This year, with the shocks continuing, buffers declining, and financing costs edging up, some countries have started to consolidate their fiscal positions, andor rationalize high levels of public investment, to help ensure fiscal sustainability. Other countries are continuing to allow the ir fiscal deficits to widen in support of growth ( Figure 5 ). In oil exporters, the fiscal deficit is anticipated to widen by 1.7 percentage points of GDP to 4.9 percent in 2018, while in oil importers, it is projected to reach 4.9 percent of GDP, 1.4 percentage points higher than 2018. With oil prices likely to remain low and debt projected to rise (especially in the Kyrgyz Republic and Tajikistan). countries need to start fiscal consolidation as soon as cyclical conditions allow. Countries with larger fiscal buffers can choose a slower pace of consolidation. Fiscal consolidation should avoid expenditure cuts that harm mediumterm growth prospects, while safeguarding targeted social spending. Broadening the tax base and diversifying revenues would help reduce public sector exposure to commodity terms-of-trade shocks. Some countries have announced privatization plans, which, if implemented, should lead to much-needed revenue gains. Promoting Private Sector-Led Growth The recent external shocks have increased the urgency of unlocking the regions significant growth potential by diversifying away from commodities and reducing the reliance on remittances. Living standards, as measured by GDP per capita, doubled over the past 12 years, largely owing to booming revenues from commodity exports and remittances. Now, with declines in commodity prices and remittances, it would take almost 25 years for living standards to double again. The region would lag behind other emerging market economies, unless structural reforms are enacted and accelerated. The World Economic Forums 201816 Global Competitiveness Report shows that Kazakhstan and all CCA oil importers made some progress in improving their business competitiveness last year. Yet, to foster vibrant market economies and boost economic prospects, countries need to take bolder steps to further improve the business environment, raise the quality of education, strengthen governance, and increase access to finance. This would foster private entrepreneurship, create much-needed jobs, and alleviate poverty, while improving confidence in a testing economic environment. CCA Region: Selected Economic Indicators, 200017 PDF version Sources: National authorities and IMF staff calculations and projections. CCA oil and gas exporters: Azerbaijan, Kazakhstan, Turkmenistan, and Uzbekistan. CCA oil and gas importers: Armenia, Georgia, the Kyrgyz Republic, and Tajikistan. Statistical Appendix PDF version The IMFs Middle East and Central Asia Department (MCD) countries and territories comprise Afghanistan, Algeria, Armenia, Azerbaijan, Bahrain, Djibouti, Egypt, Georgia, Iran, Iraq, Jordan, Kazakhstan, Kuwait, the Kyrgyz Republic, Lebanon, Libya, Mauritania, Morocco, Oman, Pakistan, Qatar, Saudi Arabia, Somalia, Sudan, Syria, Tajikistan, Tunisia, Turkmenistan, the United Arab Emirates, Uzbekistan, the West Bank and Gaza, and Yemen. The following statistical appendix tables contain data for 31 MCD countries. Data revisions reflect changes in methodology andor revisions provided by country authorities. A number of assumptions have been adopted for the projections presented in the Regional Economic Outlook Update: Middle East and Central Asia . It has been assumed that established policies of national authorities will be maintained that the price of oil 1 will average US34.8 a barrel in 2018 and US41.0 a barrel in 2017 and that the six-month London interbank offered rate (LIBOR) on U. S. dollar deposits will average 0.9 percent in 2018 and 1.5 percent in 2017. These are, of course, working hypotheses rather than forecasts, and the uncertainties surrounding them add to the margin of error that would in any event be involved in the projections. The 2018 and 2017 data in the figures and tables are projections. These projections are based on statistical information available through late March 2018. Somalia is excluded from all regional aggregates due to a lack of reliable data. 2017 data for Sudan exclude South Sudan after July 9 data for 2017 onward pertain to the current Sudan. All data for Syria are excluded for 2017 onward due to the uncertain political situation. All data refer to the calendar years, except for the following countries, which refer to the fiscal years: Afghanistan (March 21March 20 until 2017, and December 21December 20 thereafter), Iran (March 21March 20), Qatar (AprilMarch), and Egypt and Pakistan (JulyJune) except inflation. Data in Tables 7 and 8 relate to the calendar year for all aggregates and countries, except for Iran, for which the Iranian calendar year (beginning on March 21) is used. Data for West Bank and Gaza are included in all tables except in 36, 8, 10, 13, and 14. In Tables 3, 6, 13, and 14, oil includes gas, which is also an important resource in several countries. REO aggregates are constructed using a variety of weights as appropriate to the series: - Composites for data relating to the domestic economy (Tables 1, 3, 78, and 1017), whether growth rates or ratios, are weighted by GDP valued at purchasing power parities (PPPs) as a share of total MCD or group GDP. Country group composites for the growth rates of broad money (Table 9) are weighted by GDP converted to U. S. dollars at market exchange rates (both GDP and exchange rates are averaged over the preceding three years) as a share of MCD or group GDP. - Composites relating to the external economy in nominal terms (Tables 1820 and 22) are sums of individual country data. Composites relating to external economy in percent of GDP (Tables 21 and 23) are weighted by GDP in U. S. dollars as a share of MCD or group GDP in U. S. dollars. - Composites in Tables 2, 4, and 5 are sums of the individual country data. The following conventions are used in this publication: - In tables, ellipsis points (. ) indicate not available, and 0 or 0.0 indicates zero or negligible. Minor discrepancies between sums of constituent figures and totals are due to rounding. -------------------- 1 Simple average prices of U. K Brent, Dubai, and West Texas Intermediate crude oil. Home Whats New Site Map Site Index About the IMF Research Countries News Events Videos Data and Statistics Publications Social Media Hub Copyright and Usage Privacy Policy How to Contact Us Jobs Glossary Scam Alert 1593158515761610 2001325991 Fran231ais 260852641235486 1056109110891089108210801081 Espa241olImportant Note: At McDonalds, we take great care to serve quality, great-tasting menu items to our customers each and every time they visit our restaurants. We understand that each of our customers has individual needs and considerations when choosing a place to eat or drink outside their home, especially those customers with food allergies. As part of our commitment to you, we provide the most current ingredient information available from our food suppliers for the eight most common allergens as identified by the U. S. Food and Drug Administration (eggs, dairy, wheat, soy, peanuts, tree nuts, fish and shellfish), so that our guests with food allergies can make informed food selections. However, we also want you to know that despite taking precautions, normal kitchen operations may involve some shared cooking and preparation areas, equipment and utensils, and the possibility exists for your food items to come in contact with other food products, including other allergens. We encourage our customers with food allergies or special dietary needs to visit mcdonalds for ingredient information, and to consult their doctor for questions regarding their diet. Due to the individualized nature of food allergies and food sensitivities, customers physicians may be best positioned to make recommendations for customers with food allergies and special dietary needs. If you have questions about our food, please reach out to us directly at mcdonaldscontact or 1- 800-244-6227. Nutrient contributions from individual components may not equal the total due to federal rounding regulations. Percent Daily Values (DV) and RDIs are based on unrounded values. Percent Daily Values (DV) are based on a 2,000 calorie diet. Your daily values may be higher or lower depending on your calorie needs. The nutrition information on this website is derived from testing conducted in accredited laboratories, published resources, or from information provided from McDonalds suppliers. The nutrition information is based on standard product formulations and serving sizes (including ice for beverages). All nutrition information is based on average values for ingredients from McDonalds suppliers throughout the U. S. and is rounded to meet current U. S. FDA NLEA guidelines. Variation in serving sizes, preparation techniques, product testing and sources of supply, as well as regional and seasonal differences may affect the nutrition values for each product. In addition, product formulations change periodically. You should expect some variation in the nutrient content of the products purchased in our restaurants. Beverage sizes may vary in your market. McDonalds USA does not certify or claim any of its US menu items as Halal, Kosher or meeting any other religious requirements. We do not promote any of our US menu items as vegetarian, vegan or gluten-free. The natural flavors that we use are derived from animal, plant, dairy or honey sources. Our fried menu items are cooked in a vegetable oil blend with citric acid added as a processing aid and dimethylpolysiloxane to reduce oil splatter when cooking. We are no longer adding TBHQ to our restaurant cooking oil, but as we transition to our new oil supply, some restaurants may have trace amounts of TBHQ in their cooking oil for a period of time. This information is correct as of February 2017, unless stated otherwise. SIGN UP FOR EXCLUSIVE DEALS Delivered straight to your inbox and get a FREE Medium Fries with any purchase (new subscribers only). 42By clicking Subscribe you agree to receive emails, promotions, and general messages from McDonaldx2019s. In addition, you also agree to the McDonalds Privacy Policy and Terms amp Conditions. Offer valid with sign up through 031117 at participating McDonalds. 7 days to redeem after email receipt. 1-time use. Not available for use with any other offers. 2017 McDonalds Youre In Leaving McDonalds Web Site